God, geef me Uzelf

Wat is de basis van ons bidden? Dat we eerst om God zelf vragen. En dat we ons aan Hem geven.
Juliana van Norwich bidt daarom als volgt:

Geef me U zelf

Geef me U zelf.
God, ik vraag U om het beste wat U me kunt geven: Uzelf.
Meer dan U heb ik niet nodig.
U bent alles voor mij. Amen.

(Juliana van Norwich, 1342 – ca. 1416, was een Engels mystica en schrijfster van Sixteen Revelations of Divine Love, een boek dat beschouwd wordt als het eerste door een vrouw geschreven werk.)

Of met de woorden van Augustinus van Hippo (354-430):

Geef U aan mij

Geef U aan mij, mijn God,
Geef U opnieuw aan mij. (…)
Dit alleen weet ik:
dat het mij slecht gaat zonder U,
niet alleen buiten mij,
maar ook in mijzelf,
en dat ook alle rijkdom
die mijn God niet is,
armoede is.

Je vindt dit verlangen naar God zelf ook verwoord in het gedicht 'Himself' van A.B Simpson (1843-1919):

Himself

Once it was the blessing,
Now it is the Lord;

Once it was the feeling,
now it is His Word.

Once His gifts I wanted,
now the Giver own.

Once I sought for healing,
now Himself alone.

Once ’t was painful trying,
now ’t is perfect trust.

Once a half salvation,
now the uttermost.

Once ’t was ceaseless holding,
now He holds me fast.

Once ’t was constant drifting,
now my anchor’s cast.

Once ’t was busy planning,
now ’t is trustful prayer.

Once ’t was anxious caring,
now He has the care.
 
Once ’t was what I wanted,
now what Jesus says.

Once ’t was constant asking,
now ’t is ceaseless praise.
 
Once it was my working,
his it hence shall be.

Once I tried to use Him,
now He uses me.

Once the power I wanted,
now the Mighty One.

Once for self I labored,
now for Him alone.
 
Once I hoped in Jesus,
now I know He’s mine.

Once my lamps were dying,
now they brightly shine.

Once for death I waited,
now His coming hail,
and my hopes are anchored,
safe within the veil.