Over het WK-voetbal in Qatar is veel te doen... Kijk je wel of kijk je niet? En hoe te reageren op die One-Love-band die onder andere inclusiviteit en diversiteit uitdrukt? De FIFA stak er een stokje voor dat die band door zeven voetballanden, waaronder Nederland, gedragen werd.

Ons lijkt het een uitgelezen mogelijkheid om te bidden voor het land: de bevolking, de vele gastarbeiders, de bezoekers van het WK.

Zo is de levendige christelijke gemeenschap van Qatar volledig aan het zicht van de buitenwereld onttrokken. Alle officieel geregistreerde kerken bevinden zich in één complex in de hoofdstad Doha. De meeste leden zijn arbeidsmigranten uit Azië. Inheemse Qatarezen mogen het terrein niet betreden en moslimbekeerlingen hebben geen toestemming om elkaar te ontmoeten of hun geloof te belijden, omdat dit volgens de sharia strafbaar is.

Qatar neemt momenteel de achttiende plaats in op de Open Doors World Ranglijst,een rangschikking van landen waar christenen het meest gediscrimineerd worden vanwege hun geloof. Ook Open Doors heeft gelovigen opgeroepen om het WK voetbal te gebruiken om te bidden voor de deelnemende landen als Iran, Saoedi-Arabië, Marokko, Tunesië, Mexico, Kameroen en gastland Qatar. Het heet 'bidden terwijl ze spelen'. Andere organisaties roepen christenen op zich te verenigen tegen de mensenhandel, dwangarbeid en onrechtvaardige arbeidsomstandigheden waarmee werknemers in Qatar te maken hebben.



Deze handreiking van zendingsorganisatie Frontiers kan daarbij helpen. Frontiers werkt vooral in gesloten landen, onder andere door ondersteunende voorbede.

 

Jan Minderhoud

Robbert-Jan Perk